Vrijdag 17 juli, 14e vakantiedag Las Vegas

Vrijdag 17 juli, onze 14e vakantiedag

07:00 uur opgestaan, douchen en ontbijten ’t wordt routine. Na de mails te hebben beantwoord vertrekken we om 10:00 uur met een volle tank via Kingman richting Las Vegas(Nevada). Onderweg verbazen we ons over het feit dat er hier enorm grote campers rijden met daaraan een auto gekoppeld. Het schijnt hier allemaal te
kunnen. Onderweg tijdens het rijden zetten we maar weer eens even een lekker bakkie Nescafe en eten er een muffin bij. Na een poosje begint de blaas op te spelen en zoeken we een afrit om even van de weg af te kunnen, dat duurt meestal even want afritten zijn dun gezaaid. Via een zandweg zoeken we een plekje in de vrije natuur om toe te geven aan onze “behoeften”. We rijden langs een grote groep geiten en even later komen er uit het niets twee grote honden aangerend. Het lijkt ons beter om niet uit te stappen maar nog een stukje door te rijden. De honden vinden “bezoek” schijnbaar gezellig en rennen een heel eind met ons mee. Wij vinden het iets minder geslaagd want de nood is inmiddels hoog. Wanneer we ons veilig wanen stappen we uit….eindelijk de druk van de blaas! Wanneer we weer terug rijden naar de snelweg zien we de honden niet meer. We rijden verder over de route 66 (denken nog even aan Bert…motor…route 66…). De weg gaat over in de US 93 nog 207 km te gaan. We zitten nog steeds midden in de woestijn wanneer we tanken bij een Texaco station langs de verder verlaten snelweg. Pffff in de schaduw is het nog bloedheet, de wind waait als een hete föhn langs ons heen. We vervolgen onze route en zijn opnieuw de uitvinder van de airco enorm dankbaar. Hier en daar staan er in dit dorre gebied zomaar een aantal stacaravans.(Geen camping te bekennen hoor).
We vragen ons af hoe de mensen het hier volhouden. We komen erachter dat zelfs de ramen aan de binnenkant van de auto loeiheet zijn, we gebruiken deze hitte om de boterkuipjes te smelten voor het smeren van de broodjes voor onderweg. Bij een brug in wording worden we gecontroleerd, waarom is ons niet duidelijk, uiteraard mogen we doorrijden. We zetten ondanks de enorme hitte de auto aan de kant en gaan het enorme bouwwerk van de Hooverdam bekijken. Als we weer verder rijden zien we twee klokken één met de tijd van Arizona en één met de tijd van Nevada dan word ons de controle ook duidelijk (grensovergang). We rijden nog een heel stuk door en komen uiteindelijk tegen 15:30 uur aan in Las Vegas. We zien een hele grote toren (The Stratosphere) een casino met hotel erachter. Bovenaan de toren zien we een zweefmolen waar je dus op grote hoogte kunt zweven (buiten de toren, meters (100) hoog) we kunnen Pieter nog net tegenhouden!!! We zoeken een hotel en komen bij Howard Johnson op de Strip terecht.”Gooien”onze bagage op de kamer en nemen een frisse duik in het zwembad, heerlijk na al die hitte. We luieren een beetje aan het zwembad en nemen af en toe nog een duik. Tegen 18:00 uur gaan we naar onze hotelkamer nemen een douche en gaan dan de strijd met de hitte weer aan. We willen tenslotte de casino’s en the bright lights niet missen. Tijdens onze wandeling komen we een klok tegen die niet alleen de tijd (19:00 uur) maar ook de graden aangeeft we kijken er niet van op: 43 °C!! We willen niet weten hoe warm we het vanmiddag moeten hebben gehad.
Onderweg eten we een hapje, da’s wel fijn want binnen is de airco lekker aan. Wanneer we weer een beetje afgekoeld zijn lopen we weer verder en genieten van alles wat we zien. We besluiten een paar dollar te wagen aan het gokken, we kijken eerst een beetje de kat uit de boom. Overal waar je kijkt staan gokkasten, roulettetafels, blackjack tafels en weet ik veel wat al niet meer. Pieter neemt plaats achter de eenarmige bandiet en is in no-time door zijn geld heen. Met slechts 1 dollar over proberen we hem te troosten. Pieter doneert zijn laatste dollar aan Harrie. Dan gaat Harrie zijn geluk beproeven bij de Blackjack tafel, wij staan er als supporters omheen. Wanneer Diana er even gezellig bij wil gaan zitten word ze vriendelijk verzocht om op te staan…..ze speelt immers niet mee!!! Staan kijken is wel toegestaan. Nu eens wint Harrie wat en dan verliest ie weer eens wat, uiteindelijk wint Harrie het door Pieter zo jammerlijk verloren bedrag weer terug. En met een winst van 6 dollar gaan we met opgeheven hoofd het casino weer uit, de hitte tegemoet. We lopen nog een heel eind the Strip over met zijn uitbundige verlichtingen, de vele casino’s en alle andere verlokkingen hier, maken opnames hier en daar en lopen dan weer terug naar het hotel waar we na een douche doodmoe ons bed induiken, het is dan inmiddels 24:00 uur.