Maandag 20 juli, onze 17e vakantiedag

Om 07:00 uur opgestaan, douchen en ontbijten. Bij het inpakken van de auto merken we het al: ‘het is nu al weer erg warm, bij navraag blijken deze temperaturen te kloppen bij augustus, maar niet normaal voor juli, dus erg warm voor de tijd van het jaar (bijna 40 °C). Tegen 09:30 hebben we de auto weer ingepakt, nog even tanken (auto slurpt…), dan op weg naar Yosemite park. Is maar 21 km rijden, maar doordat we door de bergen gaan gaat dit niet erg snel. Om 10:30 parkeren we de auto en nemen de shuttle bus naar het Sequoia park (30 minuten). Om in deze extreme hitte te gaan lopen lijkt ons geen goed plan, dus nemen we een ‘tram’ die ons door het park leidt, ook krijgen we hier koptelefoons waardoor we uitleg krijgen over de details van het park. De sequoia boom is de dikste boom ter wereld (doorsnee 9,5 meter), de hoogste sequoia boom is 100 meter hoog. Galan Clark (toentertijd 42 jaar) wilde hier in Mariposa (Spaans voor ‘vlinder’) hier zijn laatste dagen doorbrengen nadat er bij hem TBC was geconstateerd, ze gaven hem nog 6 maanden, maar uiteindelijk werd hij op 4 dagen na, 96 jaar. Galan Clark zorgde ervoor dat dit Seqouia park een beschermd gebied werd. Hij bouwde midden in dit gigantische park een huisje om hem tegen stormen te beschermen (nu museum..(pje)). Diana en Ciska moesten natuurlijk weer een ‘plas stop’ maken, maar de wc’s hier zijn nog van het type ‘tonnetje’, dus erg fris was het niet. In de overvolle shuttle bus terug naar de auto, werd er een jong meisje (16) door de hitte onwel. Wij als ‘vriendelijke’ Nederlanders hebben natuurlijk direct eerste hulp geboden, wat erg ‘appreciated’ werd. Om 15:00 uur stoppen we bij de bridal veil (waterval), dit is een prachtig gezicht (een waaierende waterval). We rijden door en komen dan bij de volgende waterval: ‘de swinging bridge’ waterval. Hierna rijden we weer verder door het park, plotseling klinkt er een ‘kreet’ vanaf de achterbank. Harrie en Pieter dachten: ‘O jee, weer een plas stop?’ Nee, Diana had een echte zwarte beer gezien. Wij onmiddellijk in de ankers, wat niet erg verstandig was (er was meer verkeer), verder op een parkeerplaats gezien en gestopt. Harrie met video camera, Diana en Ciska (beide) met fototoestel en allen op zoek naar de door Diana gespotte beer. Wij hebben de beer niet terug kunnen vinden, nu weten we nog steeds niet of Diana van de beer schrok of de beer van Diana. Overigens waren er meer mensen, die de beer hadden ‘gespot’. Dus wij nemen het verhaal van Diana als waar aan. Op een gegeven moment worden we omgeleid omdat de bergweg compleet bedolven was met rotsstenen (weer een fotomoment). Na 2,5 uur door de bergen te hebben gereden, langs diepe afgronden (opnieuw), komen we tegen 18:30 aan in Merced, waar we een kamer boeken in de Comfort Inn. We gaan eerst nog even een verfrissende duik nemen in het zwembad, daarna een snelle douche en eten bij de ‘Branding Iron’. Dit was tot nog toe het lekkerste eten wat we in Amerika hebben gehad: ‘soep, salade vooraf’ en een heerlijk stukje vlees. Voldaan keren we tegen 22:00 uur weer terug in het Hotel, waar we via Internet ons Hotel proberen te boeken voor de volgende dagen in San Francisco. We vinden er twee redelijk geprijsde Hotels en besluiten er morgen langs te rijden en te bekijken, en niet direct te boeken (achteraf zeer verstandig).