Woensdag 3-8-2011, 'dagje snorkelen Menjangan'

Woensdag 3 augustus, onze 11e vakantiedag.

Hierbij dus alsnog het verslag wat we jullie eergisteren beloofd hebben.
We moesten vroeg op deze ochtend om 07:15 uur zaten we al aan het ontbijt.
Tegen 08:00 uur werden we door een busje opgehaald, onderweg nog bij een ander Hotel langs om nog twee mensen op te pikken een leuk jong Italiaans stel.
Even later komen we bij een verzamelpunt waar we onze snorkelspulletjes uitgereikt krijgen.(Volgens de receptioniste van het Hotel hoeven we onze eigen snorkelspulletjes niet mee te nemen!) Heel even krijgen we spijt dat we onze eigen snorkelspulletjes niet mee hebben genomen…..onze spulletjes zien er toch echt een stuk schoner uit.
Hadden we maar niet naar de receptioniste van het Hotel geluisterd……maar goed er is nu niets meer aan te doen. Jammer genoeg krijgt Ciska weer last van buikkramp en voelt zich steeds ongemakkelijker worden.(Met een autorit van 2 uur voor de boeg is dat natuurlijk ook niet zo gek!)Gelukkig hebben we de Imodium nog. Er komen nog verschillende andere mensen bij en na ongeveer een uurtje “rekbare tijd”zoals ze dat hier noemen kunnen we dan eindelijk op weg. Met 3 minibusjes rijden we richting Menjangang een rit van normaal gesproken 2 uur maar nu reduceert tot 1 uur en 3 kwartier omdat onze chauffeur er een nogal pittige rijstijl op na houdt zeg maar. Dankzij de Immodium zijn er geen schokkende dingen voorgevallen zelfs niet bij zulk een rijstijl waarbij je dit wel zou verwachten. Bij Menjangang aangekomen zoeken we een ruimte om ons te verkleden,het snorkelt vast een stuk prettiger in badpak/zwembroek. We stappen in een motorbootje die ons na een half uurtje varen (en het is niet overdreven om te zeggen over de wilde baren)naar Menjangang-eiland brengt. Dan kan het snorkelen beginnen. De zee is nog steeds erg wild waardoor het snorkelen bemoeilijkt wordt. Opgeven is geen optie! Dus we zetten door. En dat loont de moeite. We snorkelen langs het rif en zien de prachtigste vissen in allerlei kleurstellingen,groot en klein dik en dun. Het is net alsof we in een groot aquarium zwemmen. Daar wordt je stil van zo mooi!!!!
Na 1,5 uur gaan we via hinkstap-sprong met bootjes oftewel van de ene boot naar de andere overstappen om aan “land” te komen en de bestelde sandwich voor die dag op te eten. Helaas is er bij de bestelling iets mis gegaan, zodat Pieter en Ciska zonder eten zitten. Nu is dat voor Ciska niet zo erg die wilde gezien de omstandigheden toch niet haar darmen met eten plagen en ach Pieter is ook wel wat gewend.
Na de (voor sommigen) lunch zijn we met de boot naar de andere kant van het eiland gevaren, daar is de zee een stuk rustiger. Vanaf de boot wordt ons door de gids verteld naar het verderop gelegen standbeeld aan het eind van het eiland te snorkelen daar worden we dan door “onze”boot weer opgepikt. De gids blijft met een aantal anderen die gaan duiken achter. Het eerste stuk snorkelen hebben we er heel veel plezier in. Wat weer een prachtige vissen en hier is vooral het koraal erg mooi. Je zou bijna de tijd vergeten maar wanneer we opkijken vanuit het water om te zien waar zich het standbeeld bevindt zien we tot onze schrik dat het nog een heel eind snorkelen is en dat we steeds afdrijven. Er blijkt dus stroming te staan.
Ook slaat na 1,5 uur snorkelen logischerwijs de vermoeidheid toe. Wanneer Diana dan ook nog kramp krijgt wordt het er niet gemakkelijker op. Ondertussen zien we in de verte bootjes vanaf het standbeeld vertrekken daar worden we dus ook niet vrolijker van. Uiteindelijk krijgt Ciska een aanlegsteiger in beeld en weet daar naar toe te zwemmen,daar ziet ze dan toch nog een boot liggen. In de boot zitten twee Nederlandse jongens bekaf en trillend op mijn benen van vermoeidheid vertel ik mijn verhaal. Ze helpen mij de boot in. Het blijkt niet onze boot te zijn! Helaas. Het blijkt dat zij op punt van vertrek staan. Ik werp nog even een blik in zee en zie dan Pieter en gelukkig ook Harrie en Diana aankomen. Wanneer ze allemaal op de aanlegsteiger staan zien we onze boot ook aankomen opgelucht klauteren we aan boord. De gids doet alsof hij verbaasd is ons daar aan te treffen! (Volgens ons was de afspraak duidelijk We”ll meet you at the statue. Maar goed we zijn allang blij dat we in de boot zitten op weg naar de kust. Het interesseert ons dan ook geen malle moer dat we zeiknat worden. Na ongeveer 30 min. Bereiken we de walkant weer. Zo dit hebben we overleefd nu de rit terug nog! Ook dat gaat gelukkig goed.
Bij aankomst in het Hotel gedoucht en daarna genoten van de Balinese voorstelling waar Harrie leuke video-opnames s van heeft gemaakt. Ook het buffet is erg lekker. We kletsen nog een poosje na met de Nederlandse eigenaar Ruud van Ginkel. De jongens krijgen nog een typisch Balinees drankje van hem.(Arak attack)Hierna zoeken we ons bed op. Morgen voor zonsopgang eruit….